ହରିଣୀ ଯେମିତି ଜଳଧାରା ପାଇଁ ହୁଏ ଆକୁଳ
ପ୍ରଭୁ ସେମିତି ମୋ ପ୍ରାଣ ତୁମ ପାଇଁ ବ୍ୟାକୁଳ… (ଘୋଷା)
ଲୁହ ମୁଁ ପିଇଛି ଆକୁଳେ କାନ୍ଦିଛି, କେତେ ଦିନ ରାତି
ବାରବାର ଯେବେ ଲୋକେ ପଚାରନ୍ତି, ତୋ’ ପ୍ରଭୁ କାହାନ୍ତି ?
ମନ କାହିଁକିରେ ବିଚଳିତ, ହେଉ କିମ୍ପା ଏତେ ଶୋକାନ୍ଦିତ
ରଖିଥା ଭରସା ସେ ତୋର ସହାୟ, ସେ ତୋ ଈଶ୍ଵର || ୧ ||
ଢ଼ାଳିଦେବେ ତାଙ୍କ ପ୍ରେମ ଅନୁଗ୍ରହ ସିଏ ଦିବସରେ
ରାତିରେ ଗାଇବି ପ୍ରାର୍ଥନା ତୋଳିବି ତାଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ
ମନ କାହିଁକିରେ ବିଚଳିତ, ହେଉ କିମ୍ପା ଏତେ ଶୋକାନ୍ବିତ
ରଖିଥା ଭରସା ସେ ତୋର ସହାୟ, ସେ ତୋ’ ଈଶ୍ଵର || ୨ ||
No comments:
Post a Comment