ବନାଇ କୁଶକୁ କାନ୍ଧ ଦେଲୁ, ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ତୋହର (ଘୋଷା)

ମମତା ଭରା ହାତରେ କିମ୍ପା, ଦେଲୁ କଣ୍ଟା ଉପହାର
ଶରୀର କ୍ଷେତ୍ର କୋରଡ଼ାକୁ ନେଇ କାଟିଦେଲୁ ତୁ ଶିଆର
ନିର୍ମମ ବଚ୍ଛା ହାତରେ ନେଇ ବକ୍ଷେ ବିନ୍ଧିଲୁ ତାହାର || ୧ ||

ସୂରୁଯ ଲାଜେ ମୁଖ ଢ଼ାଙ୍କିଲା ଦେଖି ତାଙ୍କ ଅପମାନ
ଧରିତ୍ରୀ ନିଜ ବକ୍ଷକୁ ଚିରି ଜଣାଏ ନିଜ ସନମାନ
ଏତିକି ପ୍ରେମ ଭୁଲି ତୁ ଯାଇ ଦେଲୁ କଣ୍ଟାର ଟୋପର || ୨ ||

ସୂଚୀମାଳାକୁ ଫେରନ୍ତୁ