ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଶେଷ ବଚନ

ପାଳ ହେ ଘୋଷଣାକାରୀ, ହୋଇଣ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଜନ । ଘୋଷା । 

 

କରିଣ ସୁସମାଚାର ଜଗତେ କର ଘୋଷଣ,

ଯେ କରେ ତହିଁ ବିଶ୍ୱାସ ତାର ତ୍ରାଣ ସ୍ୱର୍ଗବାସ

ଯେ ବା ନ କରେ ବିଶ୍ୱାସ ନରକେ ତାର ପତନ । ୧ ।

 

 ସର୍ବଦେଶୀ ପ୍ରତି ସୁଶିକ୍ଷା ଦିଅ ହେ ଆମ୍ଭର ଶିକ୍ଷା ମତି,

ପିତାପୁତ୍ର ଧର୍ମ ଆତ୍ମା ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା ଜ୍ଞାନଦାତା,

ତ୍ରିବିଧ ଈଶ୍ୱର ନାମେ ଦିଅ ଜଳରେ ଡୁବନ । ୨ ।

ନ ହୁଅ ହେ ଭୀତ, ଆମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭ ସଙ୍ଗେ ଅଛୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ,

ସ୍ୱର୍ଗ, ପୃଥ୍ୱୀ, କର୍ତ୍ତାପଣ ଆମ୍ଭଠାରେ ସମର୍ପଣ,

ଆମ୍ଭେ କରିପାରୁ ନାଶ, ଆମେ କରିପାରୁ ତ୍ରାଣ । ୩ । 

 

ଲଜ୍ଜିତ ନ ହୁଅ, କ୍ରୁଶେ ହତ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ କଥା ଉଚ୍ଚେ ଜଣାଅ,

ଯେଉଁଠାରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ନାମ କେବେ ନୋହିଲା ଘୋଷଣ,

ସେଠାରେ ପ୍ରକାଶ କର ପାପୀ କର୍ଣ୍ଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ନାମ । ୪ ।

ଯଦି ଶୟତାନ କରଇ କ୍ରୁଶର ବାଧା କରି ଗର୍ଜ୍ଜନ, ତଥାପି ନ ଡର ଭାଇ,

ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରେ ତୂରୀ ନେଇ, ଜଣାଅ ଯାଇ ଜଗତେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟନାମେ ପରିତ୍ରାଣ । ୫ ।